تومان بود. یکى از شخصیّت هاى آن دوران مى گفت: «این چه مملکتى است که آراء مردم در آن خرید و فروش مى شود؟ چرا برخى از مردم رأى خود را مى فروشند؟» گفتم: شما نمى فروشید؟ گفت: نه. گفتم: اگر به صد برابر قیمت خریدار داشته باشد چطور؟ گفت: نه. گفتم: اگر به هزار برابر قیمت باشد چه مى گویى؟ با تردید ومکث گفت: نه. گفتم: اگر کسى رأى شما را پنج میلیون تومان بخرد، فروشنده اى؟ گفت: نمى توانم بگویم نه! گفتم: پس تو هم فروشنده اى، تفاوتت با دیگران این است که آنها ارزان فروش اند و تو گران فروش هستى!
اخلاقى که پشتوانه ایمان نداشته باشد در برابر وسوسه هاى سنگین نمى تواند مقاومت کند. امّا اخلاقى که پشتوانه قوى ایمان دارد هرگز مقاومتش درهم نمى شکند.
پاى سخن اسوه اخلاق
حضرت على (علیه السلام) ، که نمونه کامل این نوع اخلاق است، فرمود: «وَاللهِ لَو اُعطیتُ الأَقالیمَ السَّبعَةَ بِما تَحتَ اَفلاکِها، عَلى اَن اَعصِىَ اللهَ فى نَملَةٍ اَسلُبُها جُلبَ شَعیرَةٍ ما فَعَلتُهُ؛ به خدا سوگند! اگر تمام ثروت عالم هستى را به من بدهند که خداوند را با گرفتن پوست جویى از دهان مورچه اى نافرمانى کنم هرگز نخواهم کرد».(1) چراکه اخلاق على (علیه السلام) پشتوانه اعتقادى قوى دارد.