حقیقت مرگ براى مؤمنان وافراد بى ایمان
مرگ در نظر انسان هاى باایمان و معتقد به معاد و قیامت، امر وحشتناکى نیست. امام سجاد (علیه السلام) در پاسخ کسى که از حقیقت مرگ پرسیده بود، مرگ را چنین تفسیر کرد:
«اَلْمَوتُ لِلْمُؤمِنِ کَنَزْعِ ثیابٍ وَ سِخَةٍ قُمَّلَةٍ، وَ فَکِّ قُیُودٍ وَ اَغْلالٍ ثَقیلَةٍ، وَ الاستبدال بِافَخرِ الثّیابِ وَ اَطیبَها رَوایِحَ،... وَ لِلْکافِرِ کَخَلْعِ ثیابٍ فاخِرَةٍ والنَّقلِ عَنْ مَنازِلَ اَنیسَةٍ وَ الاسْتِبدال بِاوْسَخِ الثّیابِ؛ مرگ براى انسان باایمان مثل بیرون آوردن لباسِ کثیفِ چرکینِ داراى حشرات موذى و باز کردن غل و زنجیرهاى سنگین، و پوشیدن پاکیزه ترین لباس و معطرترین و خوشبوترین آنهاست و براى انسان هاى غیر مؤمن شبیه درآوردن لباس هاى ارزشمند و فاخر و انتقال از مسکن مأنوس و مورد علاقه، و پوشیدن بدترین وکثیف ترین لباس هاست!».(1)
بنابراین، انسان مؤمن نه تنها از مرگ وحشت نمى کند، بلکه به استقبالش مى رود، و لذا حضرت على (علیه السلام) فرمودند: «وَاللهِ لابنُ اَبیطالبٍ آنَسُ بِالموتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْىِ اُمِّه!؛ به خداى یکتا قسم! علاقه پسر ابوطالب به مرگ، از علاقه طفل شیرخوار به پستان مادر بیشتر است!».(2)
طرحی نو در مسائل اخلاقی ج1
واعظان وناصحان