صفحه ١٩١

2. یا آنها را به اسارت مى گیرند.
3. اموالشان را غارت کرده و به عنوان غنیمت تصاحب مى کنند و ممکن است کشورشان را نیز اشغال نمایند.
هنگامى که متّفقین پیروز شده و وارد آلمان شدند، کارهاى سه گانه فوق را به شکل گسترده اى انجام دادند. دست به کشتار عجیبى زده و حتى کودکان زیادى را به قتل رساندند و اموال آنها را غارت کرده و کشورشان را هم به اشغال خود درآوردند.
امّا پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) پس از جنگ هاى طولانى و فراوان و مبارزات زیاد، هنگامى که موفّق به فتح مکّه شد و مشرکان لجوج و عنود را مجبور به تسلیم کرد، هیچ یک از سه کار فوق را انجام نداد. نه کسى را کشت، نه احدى از مشرکان را به اسارت گرفت و نه اموال آنها را غارت کرد؛ بلکه به مقتضاى آیه شریفه (ادْفَعْ بِالَّتِى هِیَ أَحْسَنُ) آنها را مورد عفو و بخشش قرار داد و به آنها نیکى کرد. نتیجه اش ـ همان گونه که در آیه 34 سوره فصلّت گذشت ـ ورود دسته دسته مردم به اسلام بود. برخورد غیر منتظره پیامبر (صلی الله علیه و آله) با مشرکان و بت پرستان، انقلابى را در درون آن ها ایجاد کرد به گونه اى که از کرده خود پشیمان شده و به اسلام گرویدند.
این نکته را هم نباید فراموش کرد که پیامبر (صلی الله علیه و آله) با مردمى روبه رو بود که عصر جاهلیّت را پشت سر گذاشته بودند و در مرکز خشونت مى زیستند و این نشان مى دهد که آن حضرت بى دلیل به