سوره إبراهيم، آيه 46
وَ قَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَ إِنْ كانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ «46»
به يقين آنان تمام مكر خود را به كار گرفتند، ولى مكر و حيله ى آن ها نزد خداست گرچه كوه ها از مكرشان از جا كنده شود.
نكته ها:
خداوند، هم به نيرنگ آنها آگاه است و بر آن احاطه ى كامل دارد و هم كيفر آن همه توطئه را خواهد داد و هم مى تواند مكر آنها را دفع و خنثى كند و يا به خودشان برگرداند.
پيام ها:
1- ستمگران هرچند صاحب قدرت و قوت باشند، اما سرانجام مخذول خداوند خواهند شد. «عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ»
سوره إبراهيم، آيه 47
فَلا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انتِقامٍ «47»
مپنداريد كه خداوند وعده اى را كه به پيامبرانش داده است تخلّف مى كند، قطعاً خداوند شكست ناپذير و صاحب انتقام است.
نكته ها:
انتقام گرفتنِ انسان همراه با كينه و تشفّى دل است، ولى انتقام الهى بر اساس عدل و حكمت و تأديب است.
پيام ها:
1- بايد در لحظه هاى خطر ولغزش، هشدارهاى لازم داده شود. «فَلا تَحْسَبَنَّ»
2- تأخير در امدادهاى الهى، سبب ترديد شما نشود. «فَلا تَحْسَبَنَّ»
3- گرچه انسان عقل و فطرت دارد و مشورت هم مى كند، امّا اگر وحى نباشد در فهم و برداشت گرفتار انحراف مى شود. «فَلا تَحْسَبَنَّ»
4- مهلتى كه خداوند به كفّار و ستمگران مى دهد، بر اساس يك سنّت و حكمت