صفحه ٣٨٦

تبليغ پيامبر كه با زبان قوم خود بوده با جهانى بودن دين منافاتى ندارد. زيرا محتواى پيام زبان خاصّى ندارد و با سفارش قرآن، بايد گروهى با تفقه و هجرت مطالب دين را آموخته و به سايرين بياموزند.

پيام ها:
1- پيامبران، با فرهنگ و زبان مردم زمان خود آشنا بوده و طبق فهم آنان تبليغ مى كردند. «بِلِسانِ قَوْمِهِ»
2- خداوند با مردم اتمام حجّت مى كند. «بِلِسانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ»
3- رابطه ى رهبران دينى با مردم، عاطفى، صميمى ومستقيم است. «بِلِسانِ قَوْمِهِ»
4- تبليغ بايد با شيوه اى ساده و صريح و روشن، و براى عموم قابل فهم باشد.  «بِلِسانِ قَوْمِهِ»
5- هدايت و ضلالت خداوند بر اساس حكمت است. فَيُضِلُّ ... وَ يَهْدِي ... وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ 

سوره إبراهيم، آيه 5

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى  بِآياتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ «5»
همانا موسى را همراه معجزاتى (به سوى مردم) فرستاديم (و به او گفتيم:) قومت را از تاريكى ها به سوى نور خارج ساز و روزهاى (نزول قهر يا لطف) خدا را به آنان يادآورى كن، همانا در اين (يادآورى) براى كسانى كه صبر و مقاومت و سپاس فراوان داشته باشند نشانه هايى از قدرت الهى است.

نكته ها:
در روايات، روز ظهور حضرت مهدى عليه السلام و روز رجعت و روز قيامت را از مصاديق «ايّام اللَّه» گفته اند. «1»