معارف بوک

سوره يوسف، آيه 104

نكته ها:
پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز همانند ساير پيامبران، هرگز از مردم در قبال هدايت آنان پاداشى درخواست نكرد. زيرا توقع داشتن از مردم، پذيرش دعوت را سنگين مى كند. در سوره طور آيه 40 مى خوانيم: «أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ» مگر از مردم مزدى درخواست كردى تا پرداخت آن برايشان سنگين باشد. اگر در آيه ديگر مى بينيم كه مزد رسالت را مودّت اهل قربى مى داند، «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى » «1» براى آن است كه پيروى و تبعيّت اهل بيت، براى خود مردم سودمند است نه پيامبر، زيرا در جاى ديگر مى خوانيم: «قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ» «2» آرى كسى كه اهل بيت را دوست دارد از آنان اطاعت مى كند و اطاعت از آنان اطاعت از پيامبر و خداست.
قرآن ذكر است، زيرا:
يادآور آيات، نعمات و صفات الهى است.
يادآور گذشته و آينده انسان است.
يادآور عوامل سقوط و عزّت جوامع است.
يادآور صحنه هاى قيامت است.
يادآور عظمت هستى است.
يادآور تاريخ و زندگى شخصيّت هاى تاريخ ساز است.
معارف قرآن و احكام آن حقايقى است كه بايد آنرا فرا گرفت و همواره به خاطر داشت. زيرا «ذِكْرٌ» به علم ومعرفتى گفته مى شود كه در ذهن حاضر باشد واز آن غفلت نشود.