معارف بوک

مبين» و «اخسرين»، در مورد ضرر و زيان، در قرآن زياد مطرح شده است.
هشدار مهم آن است كه بدانيم هر ضرر و زيانى قابل جبران است، مگر گذران عمر كه ديگر باز نمى گردد.
گاهى مال ومسكن، يا مقام وقدرت ويا مدرك و عنوانِ انسان از بين مى رود، امّا گاهى انسان خودش را مى بازد وانسانيّت خود را به هدر مى دهد كه اين بالاترين خسارت است.

پيام ها:
1- گفتارهاى باطل و ناحقّ گرچه به ظاهر جلوه دارند، امّا همه تباه شدنى هستند.  «ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ»
2- بالاترين خسارت ها، خسارت نفس و عمر انسان است، نه زيان هاى مالى.  خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ ... هُمُ الْأَخْسَرُونَ 
3- خسارت هاى دنيوى جبران پذير است، مهم خسارت در قيامت است كه چاره اى ندارد. «فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ»

سوره هود، آيه 23

نكته ها:
واژه ى «أَخْبَتُوا» از «خبت» گرفته شده، كه هم به معناى تسليم و خضوع آمده و هم به معناى آرامش و اطمينان بكار رفته است.
در كنار هشدار و تهديد، تشويق آمده است. بدنبال آيات قبل كه سرنوشت اهل افترا را بيان مى كرد، اين آيه سيماى اهل حقّ را بيان مى كند.