صفحه ٣٦٠

سوره الرعد، آيه 29

الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى  لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ «29»
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند خوشا بحالشان و سرانجام نيكويى دارند.

نكته ها:
مردم چهار دسته اند:
الف: مؤمن، كسانى كه هم ايمان دارند و هم اعمالشان صالح است.
ب: كافر، كسانى كه ايمان ندارند و در ظاهر نيز اظهار ايمان نمى كنند.
ج: فاسق، كسانى كه ايمان دارند، ولى اعمالشان صالح نيست.
د: منافق، كسانى كه ايمان ندارند، ولى به ظاهر اظهار ايمان مى كنند.
 «طُوبى » يا مصدر است مثل «بُشْرى » و يا مؤنث «اطيب» به معناى بهترين است. در آيه مصداق خاصى براى (بهترين) بيان نشده تا شامل همه بهترين ها شود. و شايد رواياتى كه مى گويد: طوبى  درختى است كه ريشه آن در خانه پيامبر صلى الله عليه و آله وعلى عليه السلام وشاخه هاى آن بر سر مؤمنان سايه افكنده، «1» مثال و تجسمى باشد از اينكه همه پاكى ها و خيرات در گرو اتصال به رهبران آسمانى است.
وقتى كوته فكران به پيامبر صلى الله عليه و آله انتقاد كردند كه چرا اين همه فاطمه زهرا عليها السلام را مى بوسى؟
حضرت فرمود: زمانى كه در شب معراج مرا به بهشت بردند، من از ميوه درخت طوبى خوردم و وجود فاطمه از آن نشأت گرفت و پديد آمد ومن هرگاه مشتاق بوى بهشت مى شوم دخترم فاطمه را بو مى كنم. «2»
كاميابى افراد بى ايمان و بدور از عمل صالح، عمق و تداوم ندارد. چنانكه حضرت على عليه السلام مى فرمايد: «لا خير فى لذة من بعدها النار» «3»
 در لذّتى كه بعد از آن آتش باشد، خيرى نيست.