به قهر خود مبتلا نمود. «مِثْلُ ما أَصابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صالِحٍ»
6- بهترين جريان تاريخى براى عبرت آموزى، نزديك ترين آنهاست. قوم شعيب با قوم لوط، هم از لحاظ مكانى نزديك بودند و هم از جنبه ى زمانى. «وَ ما قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ»
سوره هود، آيه 90
وَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ «90»
(پس بياييد) و از پروردگارتان آمرزش بطلبيد و به سوى او باز گرديد.
همانا پروردگار من، مهربان و دوستدار (توبه كنندگان) است.
نكته ها:
«ود»، به آن دوستى اى گفته مى شود كه داراى آثار بوده واستمرار داشته باشد.
پيام ها:
1- بايد در كنار هشدار واخطار به مخالفان، راه بازگشت و اصلاح را نيز به آنها ارائه داد. اسْتَغْفِرُوا ...
2- طلب آمرزش و دورى از گناه، مقدّمه ى بازگشت به راه حقّ است. «اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ»
3- اگر استغفار وتوبه كنيم، از جانب پروردگارمان جواب مثبت مى شنويم. اسْتَغْفِرُوا ... إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ
4- خداوند را آن گونه معرّفى كنيم كه عشق بازگشت به سوى او آسان شود. «إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ»
5- رحمت خدا لحظه اى نيست، بلكه استمرار دارد و داراى آثار وبركات زيادى است. «إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ» (علاوه بر جمله ى اسميّه، «رَحِيمٌ» صيغه ى مبالغه است)
6- خداوند نه تنها توبه پذير است، بلكه توبه كننده را دوست دارد. «وَدُودٌ»