انبيا نيز بوده است. «قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ»
2- از تاريخ درس عبرت بگيريم كه عاقبت از آنِ كيست. «لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ»
3- تمام تدبيرها و اثرات آن به دست خداوند متعال است، به سراغ ديگران نرويم. «فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعاً»
4- مكر انسان نسبت به خدا معنا ندارد، چون مكر و حيله در جايى أثر مى كند كه طرفِ مورد مكر غافل باشد. «يَعْلَمُ ما تَكْسِبُ»
سوره الرعد، آيه 43
وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ «43»
و كسانى كه كفر ورزيدند گويند: تو فرستاده (خدا) نيستى. بگو: گواهى خدا و كسى كه علم كتاب نزد اوست، ميان من و شما كافى است.
نكته ها:
در اوّلين آيه اين سوره خوانديم كه آنچه بر پيامبر نازل مى شود حقّ است، اگر چه اكثر مردم ايمان نمى آورند، در اين آخرين آيه نيز مى خوانيم كه كفّار، رسالت پيامبر را انكار مى كنند، اين حاكى از اوج لجاجت و عناد اهل باطل با فرستاده الهى و كلام حقّ اوست.
وقتى يكى از اطرافيان حضرت سليمان كه مقدارى از علم كتاب را دارد، مى تواند در كمتر از يك چشم برهم زدن، تخت ملكه ى سبأ را در پيش روى آن حضرت حاضر كند، پس اگر كسى تمام علم كتاب را داشته باشد، چه قدرتى مى تواند داشته باشد؟!
مطابق روايات، مراد از كسى كه علم همه ى كتاب را دارد، حضرت على عليه السلام و اهل بيت پيامبر عليهم السلام مى باشند. «1»