بسم اللّه الرّحمنِ الرّحيم
مقدّمه مؤلّف:
الحمدللَّه رب العالمين و صلّى اللَّه على سيدنا محمّد و آله الطاهرين
الحمدللَّه الّذى هدانا لهذا و ما كنّا لنهتدى لولا أن هدانا اللّه
قرآن كه جلوهاى از عظمت خدا ومعجزهاى جاويد و دليلى روشن و پيشگويى صادق و تاريخى صحيح و منطقى محكم و گواهى روشن و ذكرى عميق و نعمتى والا و دريايى بىنهايت است، هم طرح مىدهد و هم شيوهى اجرا و الگو معرفى مىكند، هم تشويق دارد و هم هشدار مىدهد، هم گذشته را براى انسان ترسيم مىكند و هم از آينده خبر مىدهد، هم براى عوام مطلب دارد و هم براى خواص نكته ها، هم غيب دارد وهم شهود، هم عوامل عزّت را بيان مىكند و هم عوامل ذلّت را، هم نورِ فكر و منطق و بيان امروز است و هم انيس و مونس و نور قبر و قيامت است.
شنيدنى است كه در حديث مىخوانيم: دليل وجوب نماز آن است كه قرآن از مهجوريت بيرون آيد، چون بر هر نمازگزار واجب است شبانه روز ده بار سوره حمد و سوره ديگرى از قرآن را بخواند.
امام رضا عليه السلام فرمود: هر چه از ما شنيديد، دليل قرآنى آن را از ما بخواهيد تا بگوييم اين سخن از كدام آيه استفاده شده است.
از سختترين القاب قرآن در مورد انسان، لقب پوچ بودن است كه قرآن مى فرمايد: اگر كتاب آسمانى را به پا نداريد، پوچيد: «يا أَهْلَ الْكِتابِ لَسْتُمْ عَلى شَيْءٍ