آفریده و از آفرینش آنها ناتوان نشده است، مى تواند مردگان را زنده کند؟ آرى او بر هر چیز تواناست».(46)
و آیا زنده کردن مردگان چیزى بالاتر و مهمتر و پیچیده تر از پیدایش این جهانهاى وسیع و آن همه موجودات گوناگون آن است؟
آیا آن قدرت نمایى خیره کننده دلیل بارز این قدرت نیست؟
تنها کسانى که در خود، و قدرت محدود ناچیز خویش فرو رفته اند ممکن است چنین چیزى را «مشکل» بپندارند، اما دانشمند فرزانه اى که از دیدگاه علم به افقهاى وسیعترى مى نگرد و چشم انداز عالم هستى را با شگفتیهایش بررسى مى کند بر چنان فکرى لبخند مى زند، و امکان بازگشت انسان را به زندگى امرى ساده مى داند.
در آیات آخر سوره یس نیز این منطق به گونه دیگرى منعکس شده:
«إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ * فَسُبْحانَ الَّذی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْء وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ; فرمان او چنین است که هر گاه چیزى را اراده کند مى گوید: موجود باش، آن هم بلافاصله موجود مى شود، پس منزه است آن کس که حکومت همه چیز جهان در دست اوست و به سوى او بازگشت مى کنید».(47)
این دو آیه با توجه به آیات قبل، امکان رستاخیز را از طریق عمومیت قدرت خداوند اثبات مى کند.