صفحه ٦١٢

سوره الصف، آيه 8 - 9

يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ «8»
آنان تصميم دارند كه نور خدا را با دهان ها (و سخنان و افتراها) ى خود خاموش كنند، در حالى كه خداوند كامل كننده نور خويش است، هرچند كافران ناخشنود باشند.
هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى  وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ «9»
او كسى است كه پيامبرش را همراه با هدايت و دين حق (به سوى مردم) فرستاد تا آن را بر همه اديان غالب سازد، گرچه مشركان آن را خوش نداشته باشند.

نكته ها:
مشابه آيات هشتم و نهم اين سوره، در آيات 32 و 33 سوره توبه آمده است.
دشمن براى خاموش كردن نور خداوند از راه هاى مختلفى استفاده مى كند، از جمله:
- تهمت ارتجاع و كهنه گرايى مى زنند. «أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ»* «1»
- مى گويند اين سخنان خيال و پندار است. «أَضْغاثُ أَحْلامٍ»* «2»
- سخنان پيامبر را دروغ و افترا مى نامند. «أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ»* «3»
- آيات وحى را سطحى و بى ارزش قلمداد مى كنند. «لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا» «4»
- براى خداوند رقيب تراشى مى كنند. «وَ جَعَلُوا لِلَّهِ أَنْداداً» «5»
- مردم را از شنيدن آيات الهى باز مى دارند. «لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فِيهِ» «6»
- به راه و مكتب مؤمنان طعنه مى زنند و آنان را تحقير مى كنند. «وَ طَعَنُوا فِي دِينِكُمْ» «7»