صفحه ٢٣

9. ادعا مى كردند كه آيات قرآن افسانه است و واقعيّت ندارد. «إِذا تُتْلى  عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ» «1»
10. پيام و پيامبر خدا را، جادو و جادوگر مى ناميدند. «قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ هذا سِحْرٌ مُبِينٌ» (احقاف، 7)
پيام ها:
1- اگر روح لجاجت غالب شد، نشانه هاى روشن هم انكار مى گردد. «وَ إِذا تُتْلى  عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا»
2- آيات قرآن كريم، روشن و روشنگر است. «آياتُنا بَيِّناتٍ»
3- معجزات انبيا، براى تيره دلان، غير قابل باور، ولى جالب توجّه و غير عادّى بود. «هذا سِحْرٌ مُبِينٌ»

سوره الأحقاف، آيه 8

أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَلا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللَّهِ شَيْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِما تُفِيضُونَ فِيهِ كَفى  بِهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ «8»
يا اين كه مى گويند: (آنچه را پيامبر آورده) افتراست. بگو: اگر من آن را بافته و دروغ (به خدا) بسته باشم، (در آن هنگام) شما در برابر قهر خداوند نمى توانيد از من دفاع كنيد. خداوند به آنچه در آن وارد مى شويد (و به گفتگو و جدال مى پردازيد) آگاه تر است. براى گواه بودن ميان من و شما خداوند كافى است و اوست بسيار آمرزنده و مهربان.

نكته ها: