صفحه ٥٣٣

سوره حشر

اين سوره بيست و چهار آيه دارد و در مدينه نازل شده است.
به مناسبت كلمه ى «حَشر» كه در آيه دوم آمده، آن را «حشر» نام گذارى كرده اند. البتّه مراد از آن، حشر در قيامت نيست، بلكه اجتماع مردم براى كوچ كردن است.
آغاز و انجام اين سوره درباره تسبيح همه موجودات هستى براى خداوند است و محتواى آن بيشتر درباره همكارى منافقان با يهوديان مدينه براى توطئه عليه مسلمانان است كه قرآن مى فرمايد: نقشه هاى آنان به جايى نمى رسد و جز خوارى و شكست، چيزى براى آنها به دنبال ندارد.