معارف بوک

خداوند است. «وَ أَدْبارَ السُّجُودِ»

سوره ق، آيه 41 - 42

نكته ها:
در آيه 11، اصل خروج مردگان از قبرها و در آيه 42 زمان خارج شدن بيان شده است.
تعبير به «مَكانٍ قَرِيبٍ»، اشاره به آن است كه اين صدا آن چنان در فضا پخش مى شود كه گويى بيخ گوش همه است و همه آن را به طور يكسان و از نزديك مى شنوند. آن روز بدون نياز به وسيله خاصّ، همه ى اهل محشر صداى منادى را در نزديك خود مى شنوند.
مراد از «صيحه» در اين آيات، صيحه نخستين نيست كه پايان اين جهان را اعلام مى دارد، بلكه مراد صيحه دوم كه همان صيحه قيام و حشر مردم است، مى باشد.
پيام ها:
1- ياد قيامت و كيفر كفّار ياوه سرا، به انسان صبر و استقامت مى دهد. فَاصْبِرْ عَلى  ما يَقُولُونَ ... وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ ...
2- صيحه آسمانى (صور اسرافيل) در آستانه قيامت، امرى قطعى و بجاست (نه تشريفاتى). «الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ»
3- معاد، جسمانى است و انسان ها از همين خاك سر برخواهند آورد. «يَوْمُ الْخُرُوجِ» چنانكه در آيات بعد نيز مى خوانيم: «تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ»