صفحه ٣٠

2- مردم نياز به الگو و راهبر دارند و كتاب هاى آسمانى كه جلوه اى از رحمت الهى مى باشند، امام مردم هستند. «كِتابُ مُوسى  إِماماً وَ رَحْمَةً»
3- بر خلاف حكومت سلاطين كه غالباً با سلطه و ضلالت همراه است، امامت دينى، آميخته با هدايت و رحمت است. «إِماماً وَ رَحْمَةً»
4- در تجليل از حاضران، قبلى ها را فراموش نكنيد. وَ مِنْ قَبْلِهِ ... وَ هذا كِتابٌ ...
5- هماهنگى و همسويى ميان كتب آسمانى، دليلى بر حقانيّت آنهاست. وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى  ... وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ 
6- در برابر تخريب و تهمت، تجليل و تأييد لازم است. هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ ... هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ 
7- قرآن با تصديق كتب آسمانى پيشين، حق بزرگى بر آنان دارد. «مُصَدِّقٌ»
8- كتاب آسمانى، وسيله ى هشدار ستمگران و بشارت نيكوكاران است. لِيُنْذِرَ ...وَ بُشْرى 
9- پذيرش كتاب آسمانى، احسان و انكار آن، ظلم به خويشتن است. ظَلَمُوا ... لِلْمُحْسِنِينَ 

سوره الأحقاف، آيه 13 - 14

إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «13»
همانا كسانى كه گفتند: پروردگار ما تنها خداست، سپس (بر ايمان و گفته خود) پايدارى كردند، هيچ بيمى بر آنان نيست و اندوهگين نخواهند شد.
أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «14»
آنان به خاطر آنچه (از كارهاى نيك) انجام مى دادند، اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند ماند.