معارف بوک

6- شرايط سخت جغرافيايى و محيطى، مانع كار انبيا نبوده است. «بِالْأَحْقافِ»
7- از سنّت هاى خداوند، فرستادن پيامبران متعدّد بوده است. «خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ»
8- سرلوحه ى كار انبيا، دعوت به يكتاپرستى است. «أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ»
9- بهترين راه دعوت، تذكر به پيامد اعمال و آينده نگرى است. «إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ»

سوره الأحقاف، آيه 22 - 23

پيام ها:
1- پيامبران منتظر مراجعه مردم نبودند؛ خود به سراغ آنان مى رفتند و معمولًا با استقبال آنها مواجه نمى شدند. «أَ جِئْتَنا»
2- گاهى شرك و بت پرستى، چنان حق جلوه مى كند كه توحيد و يكتاپرستى، انحراف محسوب مى شود. «لِتَأْفِكَنا عَنْ آلِهَتِنا»
3- علم به همه حقايق تكوينى، مخصوص خداوند است. «إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ»
4- پيامبران نيز محدوديّت علمى داشته و به آن اقرار كرده اند. «إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ» (گاهى اقرار به نمى دانم لازم است.)
5- وظيفه انبيا، ابلاغ رسالت الهى است. «أُبَلِّغُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ»
6- درخواست نابجاى نزول عذاب، به جاى تفكر در سخن حق، نشانه جهل و نادانى است. فَأْتِنا بِما تَعِدُنا ... أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ