صفحه ٣٣٠

12- خداوند، هم علم دارد و هم قدرت ولى در عين حال خطاپوش است. «واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ»
13- خداوند نه تنها امروز ما، بلكه دوران پست جنينى ما را نيز مى داند، پس فخرفروشى نكنيم. «إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ»
14- كسانى كه از گناه دورى مى كنند، گرفتار خودستايى نشوند. يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ ... فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ 
15- توجّه به ناچيزى و ضعف و ذلت سابق، انسان را از خودستايى باز مى دارد.
 «إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ»
16- اصلاح رفتار مردم بايد از طريق اصلاح عقايد باشد. عقيده به علم و نظارت الهى انسان را از خودستايى باز مى دارد. هُوَ أَعْلَمُ ... فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ 
17- اگر كمالى داريم همه از اوست، چرا به خود افتخار مى كنيم. أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ ... فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ 
18- با تظاهر به تقوا، انسان متّقى نمى شود. «هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقى »

سوره النجم، آيه 37- 33

أَ فَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى «33» وَ أَعْطى  قَلِيلًا وَ أَكْدى  «34»
پس آيا ديدى آن كه را اعراض كرد. و اندكى (از مال) بخشيد و دست كشيد؟
أَ عِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرى  «35»
آيا علم غيب نزد اوست و او (حقايق را) مى بيند؟!
أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِما فِي صُحُفِ مُوسى  «36» وَ إِبْراهِيمَ الَّذِي وَفَّى «37»
آيا از آنچه در تورات موسى (درباره كمك به محرومان) آمده، او را خبر نداده اند؟ و (نيز صُحُفِ) ابراهيم كه (حق را) به طور كامل ادا كرد.