شده است.
غضب شدگان در قرآن
در قرآن افراد و گروه هايى مورد غضب الهى قرار گرفته اند، از جمله:
درباره يهود مى فرمايد: «وَ باؤُ بِغَضَبٍ»* «1» آنان به قهر و غضب الهى گرفتار شدند.
درباره قاتلان و منافقان مى فرمايد: «غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ»* «2» خداوند بر آنان غضب كرد.
درباره عالمان بى عمل مى فرمايد: «كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ»* «3» نزد خداوند غضب بزرگى براى كسانى است كه به گفته ها و وعده هاى خود عمل نمى كنند.
افرادى نظير قارون، فرعون، ابولهب و بلعم باعورا نيز در قرآن مورد غضب قرار گرفته اند.
يأس از آخرت، يعنى يأس از قدرت، حكمت و عدالت خدا. كسى كه آخرت را قبول ندارد، به بن بست مى رسد. او دليلى براى بودن و ماندن ندارد. زيرا پيش خود مى گويد: اگر بعد از مدّت ها رنج و تلاش بايد با مُردن نابود شويم، از همين امروز خود را نابود كنيم، بهتر است.
اگر همه به سوى نابودى مى رويم، تعليم و تربيت و خدمت معنا ندارد. اگر اين ساختمان قرار است منفجر شود، ساخت و حفاظت و تعمير و تزيين آن معنا ندارد.
اگر فدا و فنا مى شويم، چرا از كاميابى ها و هوس ها صرف نظر كنيم؟
ما كه مورد سؤال قرار نمى گيريم، پس تا زنده ايم مردم را فداى هوس هاى خودمان كنيم.
پيام ها:
1- دوست خدا، با كسانى كه مورد غضب او هستند، رابطه دوستى ندارد. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا»
2- گرچه اهل كتاب به قيامت اعتقاد دارند، امّا چون به ثواب آخرت اميدى ندارند، مغضوب خدا هستند، وضعيّت آنها در قيامت، با كافرانِ منكر معاد تفاوتى ندارد. «يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَما يَئِسَ الْكُفَّارُ»
«والحمد للّه ربّ العالمين»