صفحه ١٢٤

و به طور جدّى از گذشته اش توبه کرد و به مسیر تازه اى گام نهاد و یکى از زهّاد معروف جهان اسلام شد و چون در لحظه بیدارى با پاى برهنه خدمت امام (علیه السلام) رسید، بشر «حافى» لقب گرفت. نقل مى کنند که از آن به بعد، همواره با پاى برهنه راه مى رفت.(1)
برخى جمله عجیبى نقل مى کنند و آن این که خداوند در قرآن مجید فرموده است: (وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الأَرْضَ بِسَاطاً)؛ «و خداوند زمین را براى شما فرش گسترده اى قرار داد»(2) و چون تمام کره زمین بساط خداست باید ادب را رعایت کرده و روى آن با کفش راه نرفت!(3)
به هر حال، یک موعظه امام کاظم (علیه السلام) چنین انقلابى در بشر حافى ایجاد کرد.
بنابراین، مشکل در کمبود واعظ نیست، بلکه مشکل در آمادگى ماست. اگر چشم بینا و گوش شنوا داشته باشیم، جهان پر از واعظ است. امیدوارم خداوند به همه ما گوش شنوا و چشم بینا عنایت فرماید.
سؤال: آیا ظالمان و فاسقان و مفسدان و مشرکان و انسان هاى بد هم واعظ اند، یا روایات مذکور شامل آنها نمى شود؟