معارف بوک

است که خاک روى این کره را از دو بخش آفریده است: بخش نفوذپذیر و بخش نفوذناپذیر. خاک قسمت رویین زمین تا عمق خاصّى نفوذپذیر، و خاک هاى پس از آن نفوذناپذیر مى باشد و این سبب مى شود باران هایى که مى بارد جذب زمین شده و در دل آن ذخیره گردد و سپس به صورت چشمه ها و قنات ها و چاه ها به تدریج مورد استفاده موجودات قرار گیرد.
حال اگر تمام خاک کره زمین نفوذناپذیر بود و باران ها و آب هاى روى خاک ها جذب نمى شد مشکلات فراوانى براى زندگى ما انسان ها و دیگر موجودات پیدا مى شد و چنانچه تمام خاک کره زمین نفوذپذیر بود، تمام آب ها جذب اعماق زمین مى شد و دیگر نه از چشمه ها خبرى بود، نه از قنات ها، و نه از آب هاى زیرزمینى.
به هر حال، خداوند در آیه فوق سخن از زراعتى به میان آورده که عمرش حدود شش ماه است و پس از آن نابود مى شود. این حقیقت هم به ما پند و اندرز مى دهد که اگر هفتاد سال یا صد سال و یا صد و بیست سال عمر کنى، بالاخره باید از این جهان کوچ نمایى.
به ما موعظه مى کند که دنیایى که در آن زندگى مى کنى دوام و بقایى ندارد و ناپایدار است، بنابراین از برگ هاى زرد خشکیده پاییز عبرت بگیر و به دنیا وابسته مشو.