صفحه ١٠٠

روى تك تك عبارات آن ستونى از تفكر مى ساخته اند. ما فعلًا نگاهى اجمالى و گذرا به اين خطبه انداخته ايم تا شماى كلّى خطبه را ارائه بدهيم.

راز عزّت و ذلّت ملت ها
137- «وَ كُنْتُمْ عَلي شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النّارِ» و شما بر كناره پرتگاهى از آتش بوديد.
138- «مُذْقَةَ الشّارِبِ، وَ نُهْزَةَ الطّامِعِ» مانند جرعه اى آب (كه به سادگى شما را مى توانستند بنوشند) و آنقدر ضعيف كه هركس طمع به چيزى داشت به سراغتان مى آمد.
139- «وَ قُبْسَةَ الْعَجْلانِ» و آتش زنه اى بوديد كه بلافاصله خاموش مى شد و نمى توانست جايى را روشن و گرم كند.
140- «وَ مَوْطِي ءَالْاقْدامِ» و مثل محل لگدكوب شدن روندگان، زيرِ پا له شده بوديد.
141- «تَشْرَبُونَ الطَّرْقَ، وَ تَفْتاتُونَ الْقِدَّ وَ الْوَرَقَ» از آبى كه شتران در آن رفته و آن را آلوده مى كردند، مى آشاميديد، و از پوست حيوانات و برگ درختان غذا مى گرفتيد.
142- «اذِلَّةً خاسِئينَ» خوار بوديد و مطرود.
143- «تَخافُونَ انْ يَتَخَطَّفَكُمُ النّاسُ مِنْ حَوْلِكُمْ» مى ترسيديد كه اطرافيان، شما را بربايند.
حضرت مى فرمايند: ببينيد چه فكر و فرهنگى به صحنه آمد و شما را تا كجا اوج داد و شما قبل از آن، در چه شرايطى بوديد، مگر شما در لبه