صفحه ٥٨

قرآن مثل تعابير حضرت على عليه السلام در خطبه 2 نهج البلاغه است «1» كه به طور اجمال به آن مى پردازيم.

چگونگى استفاده از قرآن بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم
حضرت مى فرمايند: قرآن نورى است كه شما را بصير مى كند و افق بينش و تحليل هاى شما را روشن مى نمايد و كمك مى كند تا شما آينده و نهايت جريانات مختلف را همين حالا ببينيد. بصيرت دادن قرآن كاملًا آشكار است. از طريق ارتباط صحيح با قرآن، اسرار عالَم برايتان آشكار مى شود. يعنى قرآن بصيرتى به شما مى دهد كه واقعاً مى توانيد مسائل جامعه و خانواده و دنيا و آخرت را درست تحليل كنيد. در واقع حضرت توصيه مى كنند كه قرآن را رها نكنيد، ظواهر آن بسيار جذاب است و دل و روح انسان را جذب مى كند. از طريق همين جذابيت، شما را به حقايق معنوى و صفاى روحانى مى كشاند. پس اين طور نيست كه فكر كنيد تا وَحى تمام شد شما ديگر چيزى كم نداريد، بلكه برعكس؛ بايد با اين قرآن آشنا شويد و از حقايق آن بهره بگيريد و لذا جامعه را بايد آماده درك و فهم قرآن كنيد و اين كار با رجوع به كسانى انجام مى شود كه حقايق قرآنى را مى شناسند. اين كه شما به امثال خليفه اول رجوع كرده ايد به جهت آن است كه فكر مى كنيد كار تمام شده است و در نتيجه گمان