صفحه ٦٠

79- «مُغْتَبِطٌ بِهِ اشْياعُهُ» پيروان قرآن مورد غبطه جهان اند.
80- «قائِدٌ اليَ الرِّضْوانِ اتْباعُهُ» و تبعيت و پيروى از آن، انسان را به سوى رضوان الهى مى كشاند.
81- «مُؤَدٍّ الَي النَّجاةِ اسْتِماعُهُ» سخن شنوى از آن، همان راهِ به سرانجام نجات است.
82- «بِهِ تُنالُ حُجَجُ اللهِ الْمُنَوَّرَةُ» به وسيله قرآن به حجت هاى نورانى خدا مى توان دست يافت.
83- «وَ عَزائِمُهُ الْمُفَسَّرَةُ» و به فرائضى كه خدا واجب فرموده رسيد.
84- «وَ مَحارِمُهُ المُحَذَّرَةُ» و به محارمى كه انسان ها را از ارتكاب آن ها باز داشته است، علم يافت.

تزلزل در تصميم گيرى
حضرت مى فرمايند: پيروان قرآن مورد غبطه جهانند. يعنى اگر ملتى تفكرش تفكّر قرآنى شود، به نحوه اى از خصوصيات اخلاقى و شرايط اجتماعى دست مى يابد كه ديگران غبطه او را مى خورند. چون به كمالاتى مى رسد كه مطلوب حقيقى همه انسان هاست. شما به اندازه اى كه قرآنى فكر كنيد سرمايه دارها و زرنگ ها و اهل دنيا همه مى گويند اى كاش ما هم اين طور مى شديم، هر چند شيطان عموماً به آن ها اجازه نمى دهد كه به سراغ قرآن بيايند.
حضرت مى فرمايند: ملتى كه از قرآن تبعيت كند مسيرش به سوى رضايت الهى است، و اگر ملتى قرآن را بپذيرد نجات پيدا مى كند و