223- «فَهَبْ لي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيّاً يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ» زكريا عرض كرد: پروردگارا مرا فرزندى عنايت فرما تا از من و آل يعقوب ارث ببرد.
224- «وَ قالَ» و آنجا كه قرآن فرمود:
225- «وَ اولُوا الْارْحامِ بَعْضُهُمْ اوْلي بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللهِ» خويشاوندانِ رحمى، نسبت به ارث بردن، بعضى از بعضى مقدم اند.
226- «وَ قالَ» و آنجا كه قرآن فرمود:
227- «وَ يُوصيكُمُ اللهُ في اوْلادِكُمْ لِلذَّ كَرِ مِثْلُ حَظِّ الْانْثَيَيْنِ» خداى تعالى به شما در باره اولاد وصيت مى فرمايد كه براى پسر دو برابر بهره دختر است.
228- «وَ قالَ» و مى فرمايد:
229- «انْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْاقْرَبَيْنِ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَي الْمُتَّقِينَ» هنگامى كه مرگ يكى از شما فرا رسد بر شما نوشته شده است كه وصيت كنيد براى والدين و نزديكان، و اين حكمى است حق، براى متّقيان.
230- «وَ زَعَمْتُمْ انْ لا حَظْوَةَ لي وَ لا آرِثُ مِنْ ابي؟» و شما با اين همه، گمان مى بريد كه مرا بهره اى نيست و سهمى از ارث پدرم نمى برم؟
231- «افَخَصَّكُمُ اللهُ بِآيَةٍ اخْرَجَ مِنْها ابي؟» آيا خدا شما را مخصوص به آيه اى فرمود و پدرم را از آن بيرون كرده است؟ يعنى آيا آياتِ مربوط