زنانتان را بياوريد، ما جان هايمان را بياوريم، شما نيز جان هايتان را بياوريد، سپس نفرين كنيم، و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.
ما مى بينيم پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله وسلم در امتثال فرمان الهى در ازاء زنان فقط حضرت فاطمه عليهاالسلام و در ازاء انفس، فقط حضرت على عليه السلام و در ازاء ابناء، فقط، امام حسن و امام حسين «عليهماالسلام» را به ميدان مباهله مى آورند. يعنى خود حضرت على عليه السلام مصداق انفس يا جان رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم بودند و امام حسن و امام حسين عليهم السلام مصداق ابناء و فرزندان رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم بودند، و حضرت فاطمه عليهاالسلام مصداق نساء بودند. و با اين كه خدا مى فرمايد «زنان» را بياور و آن را به صيغه جمع مى آورد، ولى رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم براى امتثال فرمان خدا مصداق ديگرى را در زنان امت پيدا نكرد كه مقامش، مقام «جعل لعنت الهى» بر دروغگويان باشد، و اگر زن ديگرى بود كه داراى چنين مقامى باشد و پيامبرخدا صلى الله عليه و آله وسلم او را نياورده بود و امتثال فرمان حق نشده بود و نيز خداوند مى گويد «انْفس» خود را بياور، كلمه انفس جمع است ولى پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم فقط حضرت على عليه السلام را مى آورند، حالا اگر شخص ديگرى در حد جان پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم بود و حضرت نبرده بودند گناهى بزرگ مرتكب شده بودند. ايشان در انجام فرمان خدا درصورتى مى توانند يك نفر را ببرند كه در زير اين آسمان كس ديگرى به عنوان مصداق انْفس و جان رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم نباشد. پس معلوم مى شود كه فقط حضرت على عليه السلام در حدّ جان پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم است. و معلوم است كه جامعه بايد به وسيله كسى كه در حدّ جان پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم است هدايت و رهبرى شود.