آن حضرت تدبُّر كنيد. عمده تأكيد ما اين است كه چه كار كنيم و چه روشى را داشته باشيم كه ائمه عليهم السلام با ما حرف بزنند؟ عرض بنده اين است كه شرط ارتباط با ائمه عليهم السلام، پيدا كردن فرهنگ تدبُّر در تفكرات آنهاست. خود اهل بيت عليهم السلام مى فرمايند: سخنان ما مثل قرآن بطن و بطن ها دارد. همچنان كه مى فرمايند: «امْرُنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ، لايَحْتَمِلُهُ الّا مَلَكٌ مُقَرَّبٌ اوْ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ اوْ مُؤْمِنٌ امْتَحَنَ اللهُ قَلْبَهُ بالايمان»؛ «1» يعنى فهم سخنان ما، سخت و عميق است، مثل اسب سركشى است كه به راحتى رام نمى شود، هرچند وقتى رام شد، شما را به كرانه هاى دور از عالم انديشه و تفكر سير ميدهد. لذا در ادامه مى فرمايند؛ آن را نمى فهمد مگر فرشته اى مقرّب يا پيامبر مرسل يا مؤمنى كه خداوند قلبش را به ايمان امتحان كرده باشد.
حضرت فاطمه عليهاالسلام در سخنانشان به مردم به خصوص به انصارگفتند شما زحمت كشيديد و اسلام را با زحمت و خون دل خوردن روى كار آورديد ولى حالا به جهت ضعف هايى كه نتوانستيد آن ضعف ها را جبران كنيد، زحمت تان از دست مى رود، يعنى در شرايط فتنه و نفاق نتوانستيد راه را درست تشخيص دهيد. شهيدمطهرى «رحمةالله عليه» در كتاب سيره نبوى مى فرمايند خود پيامبراكرم صلى الله عليه و آله وسلم هم مى دانستند مسلمانان به آن رشدى نرسيده اند كه در آن شرايط، نفاق خزيده در فضاى جامعه را كه نبض جامعه را به دست گرفته است، هوشيارانه بشناسند، و لذا حضرت در اين مسير چراغ هاى هدايتى قرار دادند تا پس از رحلتشان مردمى كه چهره پيچيده نفاق را نمى شناسند گمراه نشوند. مثلًا بنا به نقل قندوزى فرمودند: