جهت مى توان گفت كار سختى نيست. بايد خود را موظف كنيم بر گوش و زبان و چشممان تمركز داشته باشيم و نگذاريم هرز بروند. قسمت سخت كار، حضور قلب است، خدا با لطف خودش آن را آسان مى كند. خداوند دنبال بهانه است كه آن حضور را بدهد؛ يك باره شما مى بينيد: عجب! احساسِ حضور در محضر حق در شما ظهور كرد، احساسِ يك نوع ارتباط با خدا در شما پيش آمد. در آن صورت خطاب به تو مى گويد:
كفرت همگى دين شد تلخت همه شيرين شد حلوا شده اى كلى، حلوات مبارك باد
قهرمانان اصلى
حضرت صادق (ع) مى فرمايند: «الْجُوعُ إِدَامٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ غِذَاءٌ لِلرُّوحِ وَ طَعَامٌ لِلْقَلْبِ وَ صِحَّةٌ لِلْبَدَن» «1» گرسنگى؛ خورش مؤمنان و غذاى روح و طعام قلب و عامل سلامت بدن است. پس گرسنگى براى قلب همچون غذا است تا از غذاهاى دروغين يعنى آرزوهاى دنيايى و وَهميات نجات يابد و به همين جهت مى توان گفت: در مسير روزه دارى انديشه ى انسان به لطف الهى به جايى مى رسد كه ديگر خيالات واهى بر آن حكومت نمى كند. اگر در دفع خيالات وقت گذاشته باشيد و نسبت به مزاحمت آن ها حساس باشيد ملاحظه مى كنيد خيالات واهى چه اندازه آزاردهنده اند، در آن صورت است كه به اهميت راه هاى دفع آن پى مى بريد. قهرمانان اصلى آن هايى هستند كه بر خيالات و وَهميات خود مسلط شده باشند. وقتى بنا بود چشم علامه طباطبايى «رحمةالله عليه» را عمل كنند،