فَلْيَتَوَالَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ يَتَبَرَّأْ مِنْ عَدُوِّهِمْ وَ يَأْتَمَّ بِالْإِمَامِ مِنْهُمْ فَإِنَّهُ إِذَا كَانَ كَذَلِكَ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ وَ نَظَرَ إِلَى اللَّه» «1» هركس مايل است بين او و خدا حجابى نباشد تا او خدا را ببيند و خداوند او را مشاهده كند بايد آل محمّد (ص) را دوست بدارد و از دشمنانشان بيزار باشد و پيرو امامى از اين خانواده گردد. اگر چنين بود او خدا را مى بيند و خدا نيز او را مى بيند. عرفا بر مبنايى كه در اين روايت مطرح مى شود، موضوع «هويت ساريه» و يا «حقِّ مخلوقٌ بِه» را مطرح مى كنند و روشن مى نمايند خداوند خود را در آينه ى مخلوقات نمايانده و انسانِ موحّد از آينه ى مخلوقات به حضرت حق نظر مى كند. آينه ى تمام نماى حق انسان هاى كامل اند.
زندگى؛ ليله القدري است تا مطلع الفجرِ قيامت
همان طور كه انسان كامل- كه قلب عالم هستى است- يك حقيقت جامع است و همه ى اسماء الهى در قلب توحيدى او جمع شده و يكى است كه حامل اين همه كمال است و از اين جهت توحيد را نشان مى دهد، شب قدر نيز چنين رتبه اى دارد كه ظرفيت جمع انوار روح را يك جا دارد- انوارى از حقيقت را كه هزار ماه امكان دريافت و ظهور آن را ندارند- در راستاى تحقق تفصيلِ بعد از اجمال حتماً مهدى (عج) ظهور مى كند و شب قدر به مطلع فجر مى رسد، شب قدر شب است چون حقايق در آن شب در عين نزول، به صورت اجمال هستند همان طور كه قرآن در شب قدر به صورت