ذوات مقدسه خواهد شد. و بسيارى نكات ديگر كه بايد در جاى ديگر مورد بررسى قرار گيرد. «1» عمده آن است كه با صلوات، رابطه مان را با پيامبر (ص) و اهل بيت آن حضرت (ع) حفظ كنيم و ميزان خود را در قيامت سنگين نمائيم، چون قرآن مى فرمايد: «فَامّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ، فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيةٍ» «2»
آن هايى در قيامت از حيات ابدى خود راضى اند كه موازينشان در آنجا سنگين باشد.
خوارزمى در مناقب از ابوعلقمه نقل كرده كه روزى پيامبر (ص) نماز صبح را با ما گزارد و بعد رو به ما كرد و فرمود: «اى ياران! من ديشب عموى خود حمزه و برادرم جعفر را در خواب ديدم، از ايشان پرسيدم؛ فدايتان شوم كدام اعمال را برتر يافتيد؟ گفتند: بهترين اعمال را در سه چيز يافتيم: صلوات بر شما، آب دادن به تشنگان و دوستى على بن ابى طالب (ع).
همين قدر معلوم است كه صلوات فرستادن برپيامبر (ص) يكى از عوامل رونق بخشيدن به حيات ابدى ما است و ميزان مان را سنگين و گشايش هايى در زندگى قيامتى برايمان ايجاد مى نمايد.
قرآن؛ راهى گشوده شده بين عبد و ربّ
حضرت در ادامه در خطبه ى شعبانيه مى فرمايند: «وَ مَنْ تَلا فيهِ أيَةً مِنَ الْقُرانِ، كانَ لَهُ مِثْلُ اجْرِ مَنْ خَتَمَ القُرانَ في غَيْرِه مِنَ الشُّهُورِ» و هركس