إن شاءالله به رؤيت برسيم به شرطى كه از كنترل خيالاتِ واهى غافل نباشيم.
ادب قوه ى خيال
همه ى مشكلات انسان از آنجا شروع مى شود كه خيالات خود را ادب نكرده است. گاهى تصور مى كنيم آدم خوبى شده ايم بعد با ظهور يك فكرِ غلط آنچنان اعمال ناپسند، سرتاپاى شخصيت ما را فرا مى گيرند كه تصور آن را هم نمى كرديم، در حدّى كه ممكن است آن تصورات بدن ما را هم تحت تأثير خود قرار دهد، زيرا رابطه ى متقابلى بين بدن و روح وجود دارد.
اگر روزه ى بدن محقق شد و سپس چشم و گوش هم كنترل شد و توانستيد انديشه ى خود را از پراكندگى نجات دهيد و از وَهم و خيال آزاد شديد، به حالتى مى رسيد كه گويا تمام قدرت ها در نزد شما است. در ابتدا براى اين كه بفهميد چقدر در مقابل هجوم وهميات ضعيف هستيد تصميم بگيريد نمازتان را با حضور قلب بخوانيد، آن وقت مى فهميد كه چقدر در اين امر ناتوانيد. آن كسى كه به دنبال حضور قلب در نماز نيست نمى فهمد چقدر در مقابل وَهميات ضعيف است. وقتى انسان مى خواهد حضور قلب داشته باشد تازه متوجه مى شود چقدر نياز دارد در امر پاك كردن انديشه بكوشد. از اين به بعد است كه متوجه مى شود چرا امام صادق (ع) مى فرمايند: «إِذَا صُمْتَ فَلْيَصُمْ سَمْعُكَ وَ بَصَرُكَ وَ لِسَانُكَ مِنَ الْقَبِيحِ وَ الْحَرَامِ وَ دَعِ الْمِرَاءَ وَ أَذَى الْخَادِمِ وَ لْيَكُنْ عَلَيْكَ وَقَارُ الصِّيَامِ وَ لَا