معارف بوک

آفات غفلت از حضورِ حق 
همه مى دانيم حضرت حق از همه چيز به ما نزديك تر است، از طرفى قبول داريم توجّه به حضور حق، همان تفكر دينى است، ولى چون به اين مسئله حساس نيستيم كه لازم است به حضور حق توجّه كنيم و قلبمان را دائماً در احساس حضورِ حق، بيدار نگه داريم، خود را از تفكر دينى محروم مى كنيم و چون قلبمان را مشغول چيزهاى ديگر كرده ايم، تفكر دينى برايمان سخت شده در حالى كه بر اساس فطرت انسان از بس اين كار، كار آسانى است، سخت شده، مثل اين كه گاهى از بس سؤالات امتحان آسان است نمى توانيم آن ها را جواب دهيم.
هرقدر حضور و قرب حق را كمتر احساس كنيم بيشتر به بى فكرى و پراكندگى قلب دچار مى شويم و بيشتر از نزديكى حق غافل خواهيم شد، در آن صورت از واقعى ترين واقعيات كه همان نزديكى حق است به ما، غافل شده ايم، ريشه ى اين غفلت، بى فكرى و بى توجهى حقيقى است. و ملاحظه فرموديد، هرچيز كه ما را به خودش مشغول كند و موجب شود تا ما حق را در جان خود احساس نكنيم، زمينه ى بى تقوايى ما را فراهم مى كند. عمده ترين نكته آن است كه مشخص شود چه چيز منشأ بى تقوايى و چه چيزى عامل تقوا است و متوجه باشيم، هر فكر و عملى كه ما را از توجّه به حضور هميشگى حق باز دارد، حتماً زمينه ى بى تقوايى ما خواهد شد. اگر ما تماماً مشغول ساختمان و ماشين و مدرك و حقوق شديم، نتيجه اش اين مى شود كه حضور حق را در جان خود كمتر درك مى كنيم و عملًا ميدان را به نفس امّاره مى دهيم و پس از مدتى گرفتار گناهانى