وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا» «1» خلق نكرديم آسمان و زمين و هرچه بين آن ها است باطل و بى هدف. احساس مى كنيد دوتا چيز در شما پيش آمد، يكى «احساس حضور حق» و ديگر «توجّه قلبى به اين حضور»؛ در آن حال ميلتان به گناهان كم و به عبادات زياد مى شود و حالا اگر بتوانيد عبادات را وسيله ى تفكر قراردهيد، همان عبادات مانع انجام گناه مى شود. شما وقتى مى گوييد: «سبحان الله»، انديشه تان را از امور دنيايى بالاتر مى بريد و به حضور متعالى حضرت حق متوجه مى شويد. اين يك فكر است؛ اگر كسى به واقع يك سبحان الله واقعى بگويد، آيا مى تواند بنشيند و غيبت كند؟ اين است كه إن شاءالله دستورالعمل ايشان مبنى بر گناه نكردن در ماه مبارك رمضان را مى توانيد در شخصيت خود پياده كنيد. ماه مبارك رمضان فرصت خوبى است. كارى بكنيد فرصتِ تمركز و احساسِ حضور حق را در خود نهادينه نماييد.
صورت نهايى وَرع
در مسير رسيدن به وَرع از محارم الهى يك وقت مى گويى من فعلا بر چشمم مى توانم مسلط باشم ولى هنوز بر قلبم نمى توانم مسلط باشم و لذا وقتى با نامحرمى روبه رو شديد چشم خود را كنترل مى كنيد، اما بدانيد اگر اين حالت را ادامه داديد به لطف الهى به مرحله اى مى رسيد كه قلب از حرام بدش مى آيد و انسان ديگر تمايل به حرام ندارد و اين حالت آن صورت نهايى ورع است كه عبارت باشد از شدت خوددارى از محارم