داد مى زند «گُل به سر دارد خيار» يعنى هنوز از عادت هاى دنيايى و اوهام زندگى زمينى آزاد نشده است. اگر با روزه توانستيم از وَهم آزاد شويم در همين دنيا به جاى متوقف شدن در ملكات وَهميه، به سوى حقيقت سير مى كنيم. تقوا عامل عبور از وَهم است و روزه عامل ايجاد تقوا است. و نتيجه ى نهايى آن، رؤيت پروردگار مى باشد. وقتى قلب انسان پروردگار خود را ملاقات كرد همه ى خيالات وَهمى دور ريخته مى شود و انسان آزاد از حجاب هايى كه مانع انس با پروردگارش مى شد، زندگى مى كند.
طلب قرب
با توجه به مطالبى كه گذشت خواستم عرض كنم حال و هواى انسانِ روزه دار در ماه رمضان طورى مى شود كه طلب قربِ به معبود برايش طلوع مى كند و اين طلب، طلب صحيحى است زيرا رجوع به حق دارد، روح او متوجه شده خبرهايى در عالم بالا هست؛ لذا بايد عرض كرد كسى كه از روزه كمتر از رؤيت حق انتظار داشته باشد طلوع طلب قربِ به حق را در خود خاموش كرده است. خودش بايد خودش را ملامت كند. ملاحظه فرموديد كه رسول خدا (ص) روشن فرمودند: انسانِ روزه دار تا لقاء و رؤيت پروردگارش مى تواند پيش رود و در رويارويى با حق كه مقصد و آرمان همه ى آفرينش است، چه شادى ها به او دست مى دهد.
عنايت كرديد كه اول فرمود: برشما روزه گرفتن در ماه رمضان را واجب كردم، و خودِ خدا مى داند كه در اثر اين روزه دارى، مردم طالب رؤيت حق مى شوند و از پيامبرخدا (ص) سراغ خدا را مى گيرند. حال