محرمات و آن چه شبهه ناك است، اگر انسان وارد اين نوع از تمركز شود مى تواند قلب خود را شكل دهد تا قلب او بر اساس آن حضورى كه نسبت به محرمات دارد همواره متذكر باشد. به همين جهت عرض مى شود تمركز، شرط ورود به ملكه ى ورع است، در ورع، انسان يك نوع نگهبانى خاصى نسبت به حرام خدا دارد. اولش كمى مشكل است و اگر فرمودند ورع اشدُ العباده است، ورود به اين نوع نگهبانى را مدّ نظر داشته اند. نمونه اش حضور قلب در نماز است كه بسيار مشكل تر از انجام حركات و الفاظ نماز است و بهترين جا براى اينكه ببينيم چقدر در وادى نظر به حضرت حق هستيم، نماز مى باشد. البته بنده معتقدم اگر ورود به ملكه ى وَرع، درست انجام بشود إن شاءالله آن چيزى را كه گاهى از به دست آوردن آن مأيوس مى شويد، در نماز به دست مى آوريد. مشكل ما اين است كه چگونگى موضوع و راه تحقق آن را نمى شناسيم ولى مى خواهيم آن را به دست آوريم و چون موفق نمى شويم مأيوس مى گرديم.
نگهبانى خاص
عرض شد بعد از ايجاد نگهبانىِ عام و آزادشدن از مشغله هاى دنيايى، انسانى مى شويم كه مى توانيم وارد نگهبانى خاص از حرام يعنى «ورع» شويم. اين نوع نگهبانى كه نگهبانى از خود جهت وارد نشدن به حرام خدا است، از طريق توجه قلبى به آن حرام، در ذيل نور حضرت پروردگار، فراهم مى شود و نتيجه اش اين مى گردد كه آرام آرام شما را در حضور مى برد و اين عالى ترين نتيجه اى است كه مى توان از اعمال ماه رمضان