نمى داند، او نمى داند ذاتش چگونه ساختارى دارد تا بتواند به يگانگى شخصيت، يعنى تقوا برسد، خداوند در اين آيه مژده مى دهد كه راه كار رسيدن به تقوا را به او ارائه داده است.
بزرگداشت انسان در روزه
هركس مايل است در تصميمات خود استحكام داشته باشد و بازيچه ى خيالات اش نشود، بايد تقوا پيشه كند، زيرا تقوا همان خود نگهدارى است در مقابل وزش حرص و هوس و باعث مى شود تا انسان اسير تزلزلِ شخصيت نباشد. كسى كه مشكلات فراوانِ تزلزل در تصميم گيرى ها را تجربه كرده و مى فهمد تقوا درد او را دوا مى كند، جايگاه آيه ى مربوط به روزه دارى در ماه مبارك رمضان را مى شناسد. كسى كه بلاى بى تقوايى را مى شناسد اين آيه برايش مژده ى بزرگى است. بى تقوايى درجاتى دارد، در اين آيه تقواى عادى به معنى آن كه از دزدى و حرام خوارى حذر شود، مورد نظر نيست زيرا خطاب آيه به مؤمنين است كه از اين ضعف ها عبور كرده اند. مى فرمايد: اى مؤمنين روزه بگيريد، شايد متقى شويد و بر خطورات ذهنى كه عزم شما را ضعيف مى كند فائق آييد. چون خداوند مى داند دغدغه ى مؤمنين در چگونگى رجوع الى الله است. در همين رابطه مرحوم آيت الله ملكى تبريزى در كتاب «المراقبات» مى فرمايند:
«روزه؛ قلب را آماده ى تفكرى كه باعث شناخت مى شود، مى كند. از رسول اكرم (ص) روايت شده است: «مَنْ أجاعَ بَطنه عَظُمَتْ فِكْرَتُه.» كسى كه شكم خود را گرسنه نگهدارد انديشه اش تربيت مى شود. انسان نمى تواند فايده ى تفكر را درست درك كند. به همين جهت