بود كه هست؟! و اگر در انقلاب اسلامى حساسيت فاطمه عليهاالسلام خاموش شود، فردا چه خواهد شد؟!
مرور زمان نمى تواند با سخنان حضرت زهرا عليهاالسلام مقابله كند و آن ها را در خود دفن نمايد، بلكه برعكس؛ هر روز بيشتر و بهتر از ديروز، نطق فاطمه عليهاالسلام به گونه اى عميق به گوش ها خواهد رسيد و بدين گونه او در همه تاريخ قدم گذارد و بيم دهنده اى شد تا خفتگان همواره بعد از هر انقلابى نسبت به انحراف انقلاب و بى ثمر شدن آن، بيدار بمانند.
اگر حضرت زهرا عليهاالسلام در آخرين جمله از خطبه شان با تأسّى به همه پيامبران تاريخ نفرموده بود: «شما هر چه مى توانيد انجام دهيد، ما هم آنچه مى توانيم انجام خواهيم داد، و شما منتظر نتايج كار خود باشيد، ما هم منتظر نتايج كار خود خواهيم بود». «فَاعْمَلُوا انّا عامِلُونَ، وَانْتَظِرُوا انّا مُنْتَظِرُونَ»؛ آرى اگر چنين جمله اى نفرموده بود، ما هم در مقابل جريان حاكميت بعد از رحلت رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم اين سخنان را بر زبان نمى آورديم و جرأت چنين تحليلى را به خود نمى داديم.
و اگر در جواب امّ سلمه كه در عيادت و احوال پرسى از حضرت نفرموده بود:
«اصْبَحْتُ بَيْنَ كَمَدٍ و كَرْبٍ، فَقْدِ النَّبِي وَ ظُلْمِ الْوَصِي»؛ «1»
اى امّ سلمه! در حالى صبح كردم كه بين دو غم قرار دارم؛ حزنِ رحلت نبى و ظلم به وصى او!! ما نيز نبايد سخنى مى گفتيم، ولى وقتى از كلمات فاطمه عليهاالسلام فهميديم؛ آن هايى كه خواهان مقام خلافت رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم بودند، خلافت را ضايع و تباه ساختند و مسير بشر را از عالَم معنا به سوى