تا آخر عمرِ آن حضرت هم از پاى ننشستند، ولى بعد از رحلت آن حضرت و با بر سر كار آمدن ابابكر، ديگر هيچ مخالفتى با حاكمان وقت از خود نشان نمى دهند. حالا اين مسئله چند حالت بايد داشته باشد، يا با رحلت رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم همه منافقان هم مردند، و يا همه شان مؤمن شدند و يا نظامى به صحنه آمد كه موافق نظر آن ها بود و لذا مزاحمتى نبايد براى آن ايجاد كنند» «1»
و حضرت زهرا عليهاالسلام روى همين نكته دست مى گذارند كه شما نبايد به شخص ابابكر بنگريد و احساس امنيّت كنيد، بلكه بايد به جريانى بنگريد كه از آن طريق پا به صحنه تاريخ اسلام مى گذارد و اسلام را از پايه ويران مى كند و لذا در ادامه سخن خود به آيه 8 سوره ابراهيم عليه السلام اشاره مى كنند كه مى فرمايد: «فَإِنْ تَكْفُرُوا انْتُمْ وَ مَنْ فِي الْارْضِ جَميعاً فَإِنَّ اللهَ لَغَنِيٌّ حَميدٌ» يعنى؛ اگر همه شما و همه آن هايى كه روى زمين زندگى مى كنند، به خداوند كافر شوند، هيچ مشكلى پيش نمى آيد، چراكه خداوند غنى و حميد است. پس اى مسلمانان! شما نيازمند خداييد و اگر درست از دين خدا بهره گيرى كنيد، به خداى غنى و حميد نزديك مى شويد و از غناى حقيقى و كمال واقعى برخوردار مى گرديد. حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام علاوه بر اين كه با طرح اين آيه اشاره اى به افتادن جريان حكومت در دست انحراف را به آن ها متذكّر مى شوند، در دفع اين توهّم هم مى كوشند كه عدّه اى منّت بر سر اسلام و رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم نگذارند كه ما بوديم كه اسلام