بايد آسمانى باشد.» غفلت از رجوع به شريعت آسمانى و خطر اداره امور دنيوى بر اساس عقل غير دينى كه امروز به سكولاريسم مشهور است، خطر بزرگى است كه فاطمه زهرا عليهاالسلام دارند متذكّر آن مى شوند.
ابتداى خطبه مملو از معاشقه با حق است. ما اگر آدم سياسى و عجولى باشيم و كسى بخواهد براى ما مسئله اى مثل جنگ تحميلى را تحليل كند، ولى ابتدا وارد بحث معاشقه و انس با حق بشود و مدتى در اين حالت بماند و حق را ثنا كند و متذكر نعمت هاى حق گردد، صداى اعتراضمان بلند مى شود كه آقا! مسئله جنگ را چرا نمى گويى؟ چون نمى توانيم زمين را به آسمان وصل كنيم، و تمام حوادث زمين را در پرتو انوار آسمان معنويت بنگريم. حال به ياد بياوريد جمله امام خمينى «رحمةالله عليه» را كه فرمودند: «من دست و بازوى رزمندگان را بوسه مى زنم كه جاى بوسه ملائكه است»، امام خمينى «رحمةالله عليه» اين حركات ظاهرى رزمندگان را وصل به حقايقى باطنى مى بينند، به عبارت ديگر در واقع امام «رحمةالله عليه» دارند سنت «وَ ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللهَ رَمي» «1»
و نقش ملائكه در حركات رزمندگان را مشاهده مى كنند. در اين نوع نگاه به مسائل اجتماعى سياسى، وجوه غيبى اين تحركات مورد غفلت قرار نمى گيرد و لذاست كه در همه امور، اوّل بايد متوجّه بود، اگر در كارها و تحليل هايمان ساحت آسمانى انسان گم شود، بشر به بحران مى افتد، حتّى اگر آن كارها و تحليل ها به اسم شريعت باشد.