محروميت بسيار اندك و ناچيز است.
ما در صورتى مىتوانيم اين نياز را بخوبى بفهميم كه بركت وجود پيامبر اكرم و امام زمان عليهم السلام را درك كرده باشيم و بواقع بدانيم كه پيامبر اكرم و امام معصوم كيست و چه بركاتى از وجود اين عزيزان نصيب امت اسلام مىشود.
درك عظمت و مقام ائمه(عليهم السلام) براى ما ممكن نيست، تنها مىتوانيم بگوييم همه هستى به طفيل وجود مبارك آنها آفريده شده است. (لَولاكَ لَما خَلَقْتُ الاَْفْلاكَ ؛ اى محمد! اگر تو نبودى گيتى را نمىآفريدم)(90) در مورد ساير ائمه(عليهم السلام) نيز وارد شده است كه: «لَولاهُمْ لَما خُلِقَ الاَْفْلاكُ» حال اينكه ما بتوانيم اين مطلب را درك و هضم كنيم، بستگى به ظرفيت و ميزان معرفت ما نسبت به آن بزرگواران دارد.
در بركت وجود آنان همين بس كه اگر ائمه(عليهم السلام) نبودند از اساس اسلام خبرى نبود؛ انحرافاتى كه بلافاصله پس از رحلت رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) پديد آمد دليل خوبى بر اين مدّعاست. اگر تلاش و زحمات 250 ساله ائمه معصومين(عليهم السلام) نبود امروز ما نشانى از حقايق اسلام نداشتيم. حتى آنچه در بين اهل سنّت از حقايق اسلام باقى مانده به بركت ائمّه هداى(عليهم السلام) مىباشد. وگرنه خلفا و حكّامى كه در روز چهارشنبه، نماز جمعه مىخواندند و با مستى حاصل از شراب نماز صبح بجا مىآوردند، عامل حفظ و بقاى اسلام نبودهاند. خون سيدالشهدا و تلاشهاى ساير ائمه هدى(عليهم السلام) بود كه موجب بقاى اسلام شد.
بر درگاه دوست
شرح فرازهایى از دعاى افتتاح