هر كس يك وجب به من نزديك شود من يك ذراع (= دو وجب) به او نزديك مى‌شوم.
اين لطف مضاعفى است از سوى خداوند كه هر كه راه او را انتخاب كند خدا او را تأييد مى‌نمايد.
رحمت و غضب حكيمانه الهى
ممكن است اين سؤال به ذهن خطور كند كه اگر خدا منبع همه خيرات و كمالات است و جز خير و خوبى از او سر نمى‌زند پس چرا برخى بلاها و گرفتاريها و حتى عذابهاى اخروى نصيب بعضى از بندگان مى‌شود؟
حقيقت اين است كه ما افعال الهى را با معيارها و مقياسهايى كه ساخته و پرداخته ذهن و عقل ناقص مان مى‌سنجيم و انتظار داريم كه همانگونه كه ما فكر مى‌كنيم خدا با ما رفتار كند، در صورتى كه فكر و علم ما بسيار محدود و ناقص است؛
« وَ ما اُوتيتُمْ مِنَ العِلْمِ اِلاّ قَليلاً»(75)
و جز اندكى از علم به شما داده نشده است.
تمام افعال الهى براساس حكمت و بهترين نظام ممكن استوار است، و از چند و چون و كمّ و كيف آن بى اطلاع ايم. در جايى كه خدا بايد نسبت به بندگان خود عطوفت و رأفت داشته باشد، آن قدر رئوف و مهربان است كه فوق آن تصور نمى‌شود؛ اما گاهى محلى براى رأفت و رحمت وجود ندارد. در آنجا عظمت، جبروت و كبرياى الهى متجلى است. در اين گونه