اوست: اى خدايى كه همه چيز از توست؛ هر كه هر چه دارد تو به او عطا كرده اى. هر كس به هر كمالى رسيده به خواست تو بوده است. توفيق خواندن دعا را نيز تو بايد عطا كنى. خدايا، دست ما را بگير و به ما توفيق دعا مرحمت فرما. چه بسيار بندگانى كه در سراسر جهان از ياد تو غافل‌اند! پروردگارا، اگر دست ما را نگرفته بودى ما نيز در زمره غافلان بوديم. آنچه هست در پرتو توفيقات توست؛ «بِيَدِكَ الْخَيْرُ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْء قَدير»(73)
پس بايد دعا را ابتدا با حمد و ستايش خدا شروع كرد كه توفيق توجّه به خود را به ما عطا فرموده است.
انتخاب راه صحيح و تأييد الهى
«وَاَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوابِ بِمَنِكَّ» ؛
تو با احسان خود، ديگران را به راه راست هدايت مى‌كنى و استوار ميدارى.
اگر كسى توفيق يابد كه راه حق و صواب را بپيمايد در واقع منّتى است كه خدا بر او نهاده و او را در اين راه يارى رسانده است. اين فراز از دعا اشاره دارد به اينكه گرچه انسان آزاد آفريده شده تا خود راه خوب و بد را انتخاب كند، ولى اگر راه صحيح را برگزيد خدا او را تأييد مى‌كند. در حديث قدسى آمده است:
«مَنْ تَقَرَّبَ اِلَىَّ شِبْراً تَقَرَّبْتُ اِلَيْهِ ذِراعاً» ؛(74)