عمل اميد داريم خداوند ما را در بهترين قصور بهشت جاى دهد!؟
ما معمولاً خيال مى‌كنيم اميدمان به خدا زياد است. اما اميرالمؤمنين(عليه السلام) مشت همه را باز كرده و همه را رسوا نموده؛ مى‌فرمايد: شما نه خوف داريد، نه رجا. اگر به خدا اميد داشته باشيد، بايد اثرش در عمل شما آشكار شود. وقتى به بنده اى اميد داريد و انتظار داريد كارى براى شما انجام دهد، چگونه با او رفتار مى‌كنيد؟! مواظبيد كارى كه موجب رنجش خاطر او شود از شما سر نزند، همواره به او احترام مى‌گزاريد و... آيا هرگز در مقابلش به او هتّاكى مى‌كنيد! يا دشمنى و مخالفت مى‌كنيد؟ اما با خدا چطور؟
حضرت مى‌فرمايد: با اينكه اميدى كه به اين بنده داريد در امور كوچك و خرد است، اما رفتارى كه با او مى‌كنيد، با خدا نداريد در حالى كه اميدى كه به خدا داريد در امور بزرگ و عظيم است.
مگر اميدى كه انسان به بنده اى مى‌تواند داشته باشد در چه امور است؟ معمولاً در امور خيلى جزيى و حقير است. مشكلى از انسان برطرف كند يا وساطت در انجام امرى شود يا اگر خيلى بزرگ باشد در هنگام نياز آبروى انسان را حفظ كند. يا حتى در هنگام خطر جان انسان را نجات دهد، تا اينكه مدت بيشترى در دنيا زندگى كند. در هر صورت همه اينها محدود است. مدركى كه جوان محصل سالها از بهترين دوران عمر خود را صرف دستيابى به آن مى‌كند، مگر چقدر ارزش دارد؟ صد ميليون، يك ميليارد، صد ميليارد تومان؟ هر چه رقم بزرگ باشد بالاخره محدود است و طرف نسبت با نامحدود و بى نهايت نيست. آنچه ما از خدا
بر درگاه دوست
شرح فرازهایى از دعاى افتتاح