قصه ى آدميت است، آن جا يكى بوديم و همه آن جا بوديم و آن آدميت كه آن جا بود همه ما بود. «1» پس مشكل از آن جا شروع شد كه از وظيفه غافل شديم. آن هايى كه در نور وظيفه مستقرند اصلًا احساس كمبود نكردند، كمبودى نيست، من از اين طريق مى توانم صعود كنم شما از آن طريق. هر چند ممكن است در شرايط حاضر وظايف زنان حضور در صحنه هاى اجتماعى نيز باشد، باز موضوعِ انجام وظيفه در ميان است، نه مقايسه زنان با مردان. عمده آن است كه متوجه باشيم زن بايد در جايگاه خودش باشد و آن جايگاه را اسلام تعيين مى كند. در بعضى از زمان ها ممكن است جايگاه او علاوه بر خانه، در اجتماع هم باشد ولى مواظب باشد كه براى خود جايگاه مرد بودن را نخواهد، بلكه خودش باشد. مصيبتى كه براى بعضى از خواهران پيش مى آيد اين است كه بخواهند نداشتن هايى كه در مقايسه با مردان ندارند، با پيداكردن خصلت مردان، آن را پيدا كنند. اين جا است كه از نور وظيفه خارج گشته و راه خلوت و انس با خدا را گم مى كنند.
سؤال: قرآن از قول مادر حضرت مريم (س) مى فرمايد: «لَيْسَ الذَّكَرُ كَالأُنثَى»؛ «2» پسر همانند دختر نيست. و معلوم است مادر مريم (س) ناراحت شده اند كه چرا فرزندشان دختر شده است. آيا اين نشانه ى كم ارزش دانستنِ دختران نيست؟