همه آن اسماء، مستغرق ذات احدى هستند، همه اعضاى خانواده نيز مستغرق روح واحد خانواده مى باشند و لذا در فرهنگ دينى؛ خانواده اولين واحد توحيدى روى زمين خواهد بود، در اين حالت، عالَم محسوس در نظام خانواده، جلوه صورتِ عالَم معقول مى شود و عالَم شهادت، متذكّر عالَم غيب مى گردد.
از نظر دين؛ خانواده معنى «وحدت در عين كثرت، وكثرت در عين وحدت» است. به طورى كه همه اعضاء در عين اين كه هركدام خودشان هستند، مستغرق در ديگرى مى باشند و همه و همه مستغرق در روح حاكم بر خانواده. چنين خانه اى راه ارتباط انسان با خدا را مى گشايد، به طورى كه پيامبرخدا (صلى اللّه عليه وآله) فرمودند:
«نِعْمَ صَومِعَةُ الْمُسْلمِ بَيْتُهُ» «1» چه نيكو صومعه و عبادتگاهى است خانه ى مسلمان براى او.
گسستگى خانواده، يك بحران
وقتى از نقش روابط جديدى كه در برخورد با فرهنگ غرب، در زندگى ما وارد شد غفلت كرديم، نسبت به مشكلات جديد، ساده لوحانه برخورد مى كنيم، گمان مى كنيم گران فروشى كاسبان ايرانى در سده اخير، پديده اى است شخصى و گذرا، و يا گمان مى كنيم طلاق هاى ميليونى در خانواده هاى ايرانى صرفاً به جهت غفلت از رعايت حقوق خانوادگى و نبودن قانون حمايت از زنان است. غافل از اين كه در فرهنگ مدرن، عهدِ انسان با خدا و اعتقاد به قيامت- كه زندگى خاصى را به همراه مى آورد-