امكاناتى را كه در اختيارِ زنان است ندارند. پديده عجيبى پيش مى آيد كه هركس آن چيزهايى را كه ديگرى دارد مى خواهد. در حالى كه خداوند به ما مى گويد درست است آن امكانات را به تو نداديم ولى تو را كه از حريم خود بيرون نكرديم، آنچه را بايد به تو مى داديم داديم، تو چرا به ديگران نگاه مى كنى، به آنچه كه دريچه ى صعود خودت مى باشد نگاه كن.
آن چه باعث مى شود دوگانگى ها و غفلت ها رخ بنمايد اين است كه به امكانات همديگر نگاه مى كنيم نه به آنچه خود داريم. و لذا احساس نقص برايمان پيش مى آيد و اعتراض به خدا شروع مى شود! در حالى كه اگر زن و مرد هر كدام توجه كنند خداوند به هر كدام از آن ها امكانات خاصى داده است تا سكوى صعودشان باشد، بنده با اين امكانات مى توانم بندگى كنم، پس چه كار دارم دنبال امكانات شما باشم. شما هم چه كار دارى به من نگاه كنى، به وظيفه ات نگاه كن و امكاناتى كه براى انجام وظيفه در اختيار دارى، وظيفه اى كه دريچه ورود به مهمانى حق است.
خودت باش، غيرِ خودبودن را نخواه
اگر زنان و مردان به آنچه كه دريچه ى ورود به مهمانى حق است و به آن ها داده اند نگاه كنند در عيش و قرار و آرامش و شعف و حضور قلب و مستى و معنويت قرار مى گيرند. در حالى كه اگر به آنچه كه خدا به آن ها نداده است نگاه كنند در حسادت و پريشانى و غفلت و فرسايش و اضمحلال قرار مى گيرند و عملًا راه ورود به شرايط انس با خدا در