وظايف الهى؛ راه ورود به قرب
وظيفه هايى كه خداوند براى زن و مرد تعيين فرموده هديه اوست به آن ها تا آن ها را از آن طريق به مقصد برساند. هديه اى كه خداوند مى دهد دو وجه دارد. يك وجه مشترك بين زن و مرد، و يك وجه اختصاصى براى هركدام، و همه ى آن ها دريچه هاى ارتباط با خدا مى باشند و از اين لحاظ بسيار دوست داشتنى اند. آيا مى توان گفت چون بعضى از وظايف مردانه است و بعضى زنانه، تبعيض واقع شده است؟ مثلًا مردان بگويند اين چه دينى است كه بايد ما مثل حمّال از صبح تا شب كار كنيم و لباس و مسكن و غذاى زن و فرزندانمان را فراهم كنيم، دين در جواب او مى گويد مثل حمّال چرا، مثل يك ولى اللّه وظيفه ات را نسبت به زن و فرزندانت انجام بده تا راه ورود به خدا را پيدا كنى. يا زن بگويد كه اين چه دينى است من بايد صبح تا شب مثل كلفت ها مشغول بچه دارى و پخت و پز باشم و آقا راحت بروند در اجتماع بگردند. دين در جواب او مى گويد؛ بگو من مثل يك ولى اللّه از دريچه ى انجام وظيفه نسبت به فرزندان و همسرم راه ورود به مقام انس با حق را در جان خود فراهم مى كنم.
مشكل از اين جا پيش آمد كه انسان جديد جايگاه وظايفى را كه دين براى زن و مرد تعيين فرمود نتوانست تحليل كند. انسانى كه نتواند خودش را درست تعريف و ارزيابى كند، زن و مردى خود را نگاه مى كند نه وظيفه را، در مقابل دستورات دين به مشكل مى افتد. در حالى كه اگر من به جايگاه وظايف خودم درست نگاه كنم همه آن ها را دوست خواهم