انسان را كه هر كدام در يك سوى از زندگى قرار دارند، به سوى ديگر متصل مى كند، و همچنان كه از طريق پل، ديگر كناره رودخانه، كناره نيست، و دو طرفى بودنِ دشت ها نيز از بين مى رود و به همديگر مى پيوندند، در ازدواج نيز تفرقه همه كرانه هاى انسان به اتصال و زنده دلى تبديل مى شود و اين معجزه «پيوند» است.
ديرى است كه انديشه ما به كم بهادادن به خانواده عادت كرده است و به چيزى غير قابل درك تبديل شده و آنچه در سرشت خانواده نهفته است، ديده نمى شود. اگر خانواده «پيوند»، آرى «پيوند» نباشد، خانواده نيست. هر كدام از اعضاء اوليه خانواده يعنى دوهمسر، به يمن وجود «پيوند»، قدم به عرصه وجودى جديد گذاشتند. پس اگر در سراسر وجودِ خانواده، اين پيوند و آن هم پيوندى مقدس و پايدار حاكم نباشد، در واقع وجودش را از دست داده است و ديگر اعضاى آن از فضاى حقيقى خانواده كه همان سكنى گزيدن است، محروم گشته اند.
فمينيسم و حيله ى سرمايه دارى جهت ويرانى خانواده
از جمله نكاتى كه بايد در موضوع خانواده در شرايط جديد، مورد توجه قرار داد، موضوع حضور زنان در صحنه فعاليت هاى اجتمايى است، آن نوع فعاليت هايى كه به نوعى با شخصيت زن هماهنگى و سازگارى دارد، چراكه شرايط جديد طورى نيست كه زنان به صِرف كار در خانه، امكان انجام كارهايى افزون تر از همسردارى و تربيت فرزند را نداشته