جلويشان بسته خواهد شد. خداوند مى فرمايد: اگر مى خواهى در آرامشِ بندگى به سر ببرى به وظيفه نگاه كن. وظيفه اين بود كه به شجره نزديك نشويم، نه تنها از آن نخوريم، حتى نزديك هم نشويم، وقتى به جاى نظر به وظيفه، به شجره نگاه كرديم، ديديم ميوه هاى شجره را نداريم، مصيبت شروع شد و از همه چيز محروم شديم. وظيفه اين بود كه «وَ لَا تَقْرَبا هَذِهِ الشَّجَرَه»؛ «1» به اين شجره نزديك نشويد تا در مقام انس با خدا باشيد. «فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْءَاتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ» چون از آن خوردند زشتى هايشان برايشان آشكار شد زن به نداشتن چيزهايى كه خودش ندارد خود را مشغول كرد و به امكانات مرد شدن فكر كرد و مرد هم به چيزهايى كه ندارد ولى زن دارد نگاه كرد. به چيزهايى كه نبايد داشته باشند نگاه كردند، نتيجه اش اين شد كه ندا آمد «اهْبِطُواْ مِنْهَا»؛ «2» از بهشت خارج شويد. شما بيشتر مى خواستيد، از همه آنچه داشتيد محروم شديد. در حالى كه قبلًا فرموده بود: «يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ»؛ «3» اى آدم تو و همسرت، به عنوان نماد همه زنان و مردان، در بهشت باشيد، در بهشتِ قرار و آرامش، در بهشتى كه تو باشى و خدا و آن همه امكانات براى باقى ماندن در مقام لقاء الهى. آرى قصه آدم